پایان نامه اثر مکمل بهار نارنج بر دفاع آنتی اکسیدانی پس از تغییرات بار تمرین در مردان واترپولوئیست
فهرست محتوا
فهرست مطالب
- عنوان
- فصل اول: کلیات پژوهش
- مقدمه. 3
- 1.1. بیان مسئله. 3
- 2.1. اهمیت موضوع تحقیق. 5
- 3.1. اهداف تحقیق. 6
- 1.3.1. هدف کلی. 6
- 2.3.1. اهداف ویژه 6
- 4.1. فرضیههای پژوهش.. 6
- 5.1. پیش فرضهای پژوهش.. 7
- 6.1. محدودیتهای پژوهش.. 7
- 7.1. تعریف دادهها و اصطلاحات پژوهش.. 7
- فصل دوم: مبانی نظری و پیشینه پژوهش
- مقدمه. 9
- 1.2. بخش اول: مبانی نظری پژوهش.. 9
- 1.1.2. رادیکال آزاد 9
- 2.1.2. رادیکالهای آزاد (FR) و گونههای فعال. 9
- 3.1.2. شکلگیری برنامه ریزی شده ROS. 10
- 4.1.2. اثرات مثبت ROS. 10
- 5.1.2. اثرات منفی. 11
- 6.1.2. کاتالاز (CAT) 11
- 2.2. ویتامین C (اسید اسکوربیک) 11
- 3.2. تیپر (Taper) 11
- 4.2. بهار نارنج. 12
- 5.2. پیشینهی پژوهش.. 13
- فصل سوم: روش شناسی پژوهش
- مقدمه. 20
- 1.3. نوع پژوهش.. 20
- 2.3. جامعه آماری.. 20
- 3.3. نمونه آماری.. 20
- 4.3. متغیرهای پژوهش.. 20
- 5.3. روش گردآوری اطلاعات.. 20
- 6.3. برنامه تمرین. 21
- 7.3. روش سنجش کاتالاز. 22
- 8.3. روش سنجش ظرفیت آنتی اکسیدانی تام 23
- 9.3. روشهای آماری.. 23
- فصل چهارم: یافتههای پژوهش
- مقدمه. 25
- 1.4. یافتههای توصیفی. 25
- 2.4. یافتههای استنباطی. 28
- 1.2.4. آزمون فرضیهها: 28
- فصل پنجم: بحث و نتیجه گیری
- مقدمه. 36
- 1.5. خلاصه. 36
- 2.5. خلاصه نتایج. 36
- 3.5. بحث و تفسیر. 37
- 4.5. نتیجه گیری.. 41
- 5.5. پیشنهادات.. 41
- 1.5.5. پیشنهادات برخاسته از پژوهش.. 41
- 2.5.5. پیشنهادات برای پژوهشهای آینده 41
چکیده:
هدف از این مطالعه، بررسی اثرمکمل بهارنارنج برفعالیت آنزیمهای آنتی اکسیدانی پس از تغییر بار تمرین در مردان واترپولوئیست بود. 21 مرد واترپولوئیست به مدت 6 هفته و 5 جلسه در هفته به فعالیت ورزشی پرداختند و بصورت دو سو کور به سه گروه 7 نفره گروه مکمل بهارنارنج (سن 9/1±8/17 سال، cm 6/0±03/176 قد، 7=n)، گروه مکمل ویتامین C (سن 6/4±14/20 سال، 9/0±4/178 قد، 7=n) و گروه دارونما (سن 5/4±14/21 سال، cm 7/0±8/178 قد، 7=n) تقسیم شدند و به مدت 6 هفته مکمل به شکل کپسول دریافت کردند و فعالیت ورزشی را با شدت بالای ۵۰ درصد VO2MAX انجام دادند. خون گیری اولیه در قبل از شروع تمرین و مصرف مکمل، خون گیری دوم روزسیام و خونگیری سوم بعد از 14 روز تیپر انجام شد. با استفاده از آزمون کلموگروف-اسمیرنف (k-s) نرمال بودن دادهها تأیید شد. سپس برای مقایسه تغییرات درون گروهی تحلیل واریانس مکرر یک سویه استفاده شد، اما جهت مقایسه کاتالاز، پروتئین کربونیل شده و ظرفیت آنتی اکسیدانی تام با استفاده از آزمون تحلیل واریانس مکرر (3*3) با عامل بین گروهی با هم مقایسه شدند و در صورت معناداری جهت یافتن محل تفاوتها از آزمون تعقیبی بانفرونی استفاده گردید. برای تمام آزمونهای آماری، سطح معنی داری برابر با 05/0 در نظر گرفته شد.
نتایج نشان داد که مکمل بهارنارنج همراه با فعالیت ورزشی موجب کاهش یا افزایش معنادار آنزیم CAT، غلظت PC و TCA در ورزشکاران واترپلوئیست نشد اما عدم افزایش PC خود نتیجهٔ مثبتی از این مطالعه میباشد.
کلید واژه: CAT، PC، TCA و تیپر.
فصل اول
(کلیات پژوهش)
مقدمه
پیشرفت و بهبود رکوردها، تکنیکها و تاکتیکهای ورزشی در یک صد سال گذشته نشانه گسترش و بسط آگاهیهای علمی و دانش پژوهشگران و مربیان ورزشی است. یافتههای علمی در این زمینه در تنظیم و اجرای برنامههای تمرینی قهرمانان ورزشی نقش مهمی را بر عهده داشتهاند. از آن جایی که هر روز رکورد تازهای در رشتههای مختلف ورزشی در مسابقات جهانی و بازیهای المپیک به جا گذاشته میشوند، متخصصین فیزیولوژی ورزشی برنامههای متعددی را برای تعیین حداقل و حداکثر محرکهای مؤثر در پیشرفت عملکرد ورزشکاران مورد آزمایش قرار میدهند. چرا که علاوه بر عوامل وراثتی، برنامه و روشهای تمرینی نیز سهم تعیین کنندهای در عملکرد ورزشی دارند. با این وجود اطلاعات کمی در مورد میزان مطلوب تمرین برای بهترین اجرا وجود دارد. گونههای واکنش پذیراکسیژن (ROS) در پاسخ به ورزشهای شدید و طولانی مدت، مثل دورههای شدید تمرینات بدنی تولید میشودکه آسیب سلولی رابه دنبال دارد. تمرینات ورزشی سنگین مانند تمرینات و مسابقاتی که ورزشکاران سطوح حرفهای انجام میدهند، اکسیژن مصرفی و تولید
رادیکالهای آزاد داخل سلولی را به طور قابل توجهی افزایش میدهد (لی جوآن و همکاران[1]، 2010، پاورز و همکاران، 2004، پاورز و همیلتون[2]، 1999). در کنار این پژوهشها، مطالعاتی نیز در رابطه با بکارگیری گیاهان و تلفیق آن با ورزش صورت گرفته است. یکی از این گیاهان بهار نارنج است. دارویی بودن این گیاه سبب استفاده وسیع آن برای درمان انواع بیماریها شده است. در طب سنتی قسمتهای مختلف گیاه نارنج در درمان سردرد درد سینه، شاد ابی پوست مورد استفاده قرار میگیرد (جوشی[3]، 2003، دین[4]، 1995). فلاونوئیدها دستهای از فنولها هستند که در عصاره گرفته شده از بهار نارنج موجود میباشند (فلمینگ[5]، 2001). اثرات ضد ترومبوز، ضد ایسکمی، آنتی اکسیدانی و گشادکننده عروق، آرام بخش و تونیک از فلاونوئیدهای بهارنارنج نیز گزارش شده است. (جوشی، 2003، دین، 1995).
1.1. بیان مسئله
تولید کنترل نشده گونههای اکسیژن فعال در درون سلول سبب استرس اکسایشی شده و با ایجاد اختلال در موازنه اکسیدانها و آنتی اکسیدها، بر اکسایش درون سلولی تأثیر میگذارد. در اثر این فعل و انفعالات مولکولهای زیستی مثل اسیدهای نوکلئیک، پروتئینها و لیپیدها اکسیده میشوند و در نتیجه اطلاعات ژنتیکی و ماهیت طبیعی پروتئینها تغییر میکند، آنزیمها غیر فعال میشوند، غشاهای زیستی دچار اختلال گشته و نتیجه این فعل و انفعالات، تو لید فشار (استرس) اکسایشی در بدن است که از طریق اختلال در موازنه اکسیدکنندهها و ضد اکسید کنندهها، بر اکسایش درون سلول تأثیر گذاشته و زمینه ظهور بسیاری از بیماریها فراهم میگردد (افضل پور و همکاران، 2005، کارملی و همکاران[6]، 2004). آنزیمهای ضد اکسایشی شامل سوپراکسید دیسموتاز (SOD)، کاتالاز (CAT) و گلوتاتیون پراکسیداز (GPx) اولین خط دفاعی در برابر حمله انواع رادیکالهای فعال اکسیژن میباشند. مواد ضد اکسایشی مثل آلفاتوکوفرول (ویتامین E) و ویتامین C خط دفاعی بعدی را تشکیل میدهند (افضل پور و همکاران، 2008، کارملی و همکاران، 2004). شواهد فراوانی نشان میدهدکه تحت شرایط فیزیولوژیک و پاتولوژیک گوناگونی از جمله ورزش شدید، عدم تحرک و بسیاری از بیماریها، مواد ضد اکسایشی درون زا (آنزیمهای آنتی اکسیدانی) نمیتوانند به طور کامل از آسیب اکسایشی جلوگیری کنند (توکماکیدیس و ولاکلیس[7]، 2003). چنین مواقعی نقش مواد آنتی اکسیدانی رژیم غذایی از قبیل ویتامین C، E و بتا-کاروتن و غیره اهمیت پیدا میکنند (افضل پور و همکاران، 2008). تحقیقات انجام شده در این زمینه در رژیم غذایی همراه با فعالیت C و E نشان دادهاند کمبود ویتامینهای بدنی با مشکلاتی از قبیل کاهش نرمی غشای سلول، کاهش پیوستگی تنفس میتوکندریایی، آسیب عضلات اسکلتی، کاهش عملکرد سیستم ایمنی و دفاعی بدن همراه است (لیپی و همکاران[8]، 2005، تامپسون و همکاران[9]، 2004).
کنجکاوی در مورد تعیین اثر دقیق فعالیت بدنی بر تولید یا عدم تولید فشار (استرس) اکسایشی در بدن و روشن ساختن پاسخ بدن به این فشارها، محققین را بر آن داشته است که به مطالعه اثر انواع تمرینات بدنی، با ماهیت و شدتهای متفاوت، بر روی سیستمهای دفاعی آنتی اکسیدانی بدن بپردازند. در همین راستا مشخص گردیده که ورزشهای شدید و طولانی ممکن است به آسیبهای عضلانی و بافتی (ساچک و همکاران[10]، 2008)، تسهیل در اکسایش اسیدهای چرب غشاء و شروع زنجیرهای از واکنشهای مخرب و در نهایت مرگ سلول منجر شوند (فتوروس و همکاران[11]، 2004، آدامز و بست[12]، 2002) چنین اظهار گردیده است که ورزش با شدت متوسط سطح سیستم آنزیمهای آنتی اکسیدانی درون زاد را ارتقاء میدهد، لیکن این افزایش در ورزشهای سنگین و طولانی کافی نبوده و ممکن است سبب در هم شکستن ظرفیت سمیت زدایی ترکیبات واکنشهای اکسیژنی بدن گردد. افزایش معنی دار غلظت کربونیل پروتئین پس از یک جلسه تمرین استقامتی درمانده ساز و آسیب اکسایشی (DNA) عضلانی پس از تمرینات هوازی نیز نشان داده شده است (افضل پور و همکاران، 2008).
احتمالاً اشکال مختلف تمرین بدنی (استقامتی و یا شدید (با تولید سطوح متفاوتی از استرس اکسایشی در بدن همراه هستند، اما نکته کلیدی آن است که هر چه شدت تمرین بالاتر باشد، میزان استرس نیز بیشتر خواهد بود (افضل پور و همکاران، 2008).
پارهای از تحقیقات نشان دادهاند که سازگاریهای ناشی از تمرینات بدنی منظم، بدن را در مقابل اثر چنین استرسهایی حفظ میکند (رودریگو و همکاران، 2001، جنکینز و همکاران، 2001) با این حال، کاهش ظرفیت آنتی – اکسیدانی تام (TAC) بدن، که برآیند فعالیت کل آنزیمهای آنتی اکسیدانی و آنتی اکسیدانهای بدن میباشد، بر اثر استرس اکسایشی شدید نشان داده شده است (لیف و همکاران، 2005). محققین معتقدند این کاهش میتواند از طریق رهایش عمده آنتی اکسیدانهای اصلی از بافت چربی و کبد و یا از طریق فعال سازی آنزیمهای آنتی اکسیدانی بدن جبران گردد (لیف و همکاران، 2005). از طرف دیگر، بعضی از بررسیها هم نتوانستهاند سازگاریهای مشخصی را شناسایی کنند (وایت و همکاران[13]، 2001) شاید این اختلافها به دلیل وجود تفاوت در روشهای مورد استفاده، یا اختلاف در نوع و شدت تمرینات بدنی باشد. گومز و همکاران در سال 2008 بیان داشتند که فعالیت ورزشی با شدت متوسط میتواند موجب افزایش
آنزیمهای آنتی اکسیدان شود در حالی که انجام یک برنامه تمرینی با حجم بالا و در مدت طولانی
میتواند موجب تخریب اکسیداتیو سلول شده و هموستاز آن را مختل نماید
(تکزیرا و همکاران[14]، 2009). نارنج درختی است به ارتفاع 4 تا 5 متربا برگهای براق و معطر و طعمی تلخ، گلهای آن معطر و سرشار از اسانس است (واتسن و همکاران[15]، 2005).
ترکیبات شیمیایی موجود دراین گیاه هیدروکربنها، الکلها، انواعی از استات، اسیدها وفنولها میباشد. بهار نارنج شامل فلاونوئیدها است و دارای اثر آنتی اکسیدانی درمقابل رادیکالهای آزاد است. که این اثرات وابسته به دوز است. فلاونوئیدها دستهای از پلی فنولها است که درعصاره گرفته شده از بهارنارنج موجود میباشند (زرگری، 1997). درطب سنتی قسمتهای مختلف گیاه نارنج در درمان سردرد، درد سینه، شادابی پوست مورد استفاده قرارمی گیرد و همچنین به عنوان آرامبخش وتونیک کاربرد دارد (فلمینگ و همکاران، 2001). عصاره بهار نارنج سبب رفع طپش قلب میشود و همچنین اثر تونیک قلبی دارد (واتسن و همکاران[16]، 2005، زرگری، 1997). همچنین، سطح پراکسیداسیون لیپیدها را کاهش میدهدکه یکی از فعالیتهای مهم آنزیمهای آنتی اکسیدانی (سوپراکسیددیسموتاز) میباشد (آدریان[17]، 2004). در برنامه تمرینی ورزشکاران دورهای به نام تیپر وجود دارد که شامل کاهش حجم تمرین بدون کاهش در شدت تمرین میباشد و ورزشکاران قبل از مسابقات به اجرای این دوره میپردازند (لائورنت و همکاران[18]، 2007). مطالعات بسیار محدودی تأثیر تمرینات ورزشی و عصاره بهار نارنج را بر آنزیم کاتالاز، پروتئین کربونیل و ظرفیت آنتی اکسیدانی کل و تغییرات این فاکتورها را در طی دورهٔ تیپر مورد توجه قرار دادهاند و هنوز ابعاد مختلف تأثیر آن بر افراد بدرستی روشن نشده است. بنابراین پژوهش حاضر در نظر دارد تا تأثیر تمرینات ورزشی و عصاره بهار نارنج را بر آنزیم کاتالاز، پروتئین کربونیل و ظرفیت آنتی اکسیدانی تام و تغییرات این فاکتورها را در طی دورهٔ تیپر در مردان واترپلو را مورد مطالعه قرار دهد. به همین دلیل این مطالعه به دنبال یافتن پاسخ این سؤال که:
مکمل عصاره بهارنارنج چه تاثیری بر فعالیت آنزیم کاتالاز، غلظت پروتئین کربونیل شده و ظرفیت آنتی اکسیدانی تام دارد؟
2.1. اهمیت موضوع تحقیق
تمرینات ورزشی سنگین مانند تمرینات و مسابقاتی که ورزشکاران سطوح حرفهای به ویژه شناگران انجام میدهند، اکسیژن مصرفی و تولید رادیکالهای آزاد داخل سلولی را به طور قابل توجهی افزایش میدهد.
در نتیجه، ممکن است در هموستاز اکسیدانی – آنتی اکسیدانی عدم تعادل به وجود آید
(مک را و همکاران[19]، 2006). بنابراین، در صورتی که تولید رادیکالهای آزاد از توان مقابله سیستم دفاع آنتی اکسیدانی اندوژنز فراتر رود، فشار اکسایشی ایجاد میشود. در اثر آسیبهای اکسایشی لیپیدها و پروتئینها، محصولاتی از قبیل مالون دی آلدهید (MDA) و پروتئین کربونیل تولید میشود که به عنوان شاخص آسیب چربی و اکسیداسیون پروتئین شناخته میشوند. بنابراین، ورزش شدید میتواند زیانبار باشد و پراکسیداسیون لیپیدی و اکسیداسیون پروتئین را افزایش دهد (بلومر و همکاران[20]، 2006). تحقیقاتی که اثر فعالیت ورزشی را بر شاخصهای فشار اکسایشی و شاخصهای آسیب بافتی بررسی کردهاند نتایج متفاوتی را گزارش کردهاند (گونازل و همکاران[21]، 2007). با اینکه نتایج متناقض تحقیقات ممکن است دلایل متعددی داشته باشد، اما به نظر میرسد سطوح اولیه دفاع آنتی اکسیدانی یکی از عوامل اصلی باشد. با توجه به اینکه (Reactive Oxygen Species) ROS در پاسخ به ورزش تولید میشود و به ایجاد آسیب اکسایشی (ماستالودیس و همکاران، 2001) و آسیب عضلات اسکلتی (کنون و همکاران[22]، 2000) منجر میشود، این امکان وجود دارد که مکملهای آنتی اکسیدانی با تقویت دفاع آنتی اکسیدانی بدن از فشار اکسایشی ناشی از ورزش، التهاب و آسیب عضلانی جلوگیری کنند. مکملهای آنتی اکسیدانی متعددی برای محافظت سلول از رادیکالهای آزاد معرفی شدهاند، مانند: ویتامینهای E، C، کاروتنوئیدها و فلاونوئید ها (پاکر و همکاران، 1991). بنابراین، استفاده از مکملهای آنتی اکسیدانی در کسانی که ظرفیت آنتی اکسیدانی پایینی دارند یا در تمرینات شدید شرکت میکنند و از این طریق دفاع آنتی اکسیدانی آنها ضعیف شده است، میتواند آسیب اکسایشی ناشی از ورزش را در خون و عضلات اسکلتی آنها به تعویق اندازد (آشتن و همکاران[23]، 1991) و از این طریق فشار اکسایشی را کاهش دهد (نیمن و همکاران[24]، 2002، کایکونن و همکاران[25]، 1998). ماستالودیس و همکاران[26] (2006) تأثیر مصرف مکملهای آنتی اکسیدانی را بر شاخصهای آسیب عضلانی در دوندگان فوق ماراتون بررسی کردند و نشان دادند که شاخصهای پلاسمایی آسیب عضلانی در اثر ورزش استقامتی افزایش مییابد و تحت تأثیر مکملهای آنتی اکسیدانی قرار نمیگیرد (نیمن و همکاران، 2002). سیستم دفاعی بدن برای مقابله با اکسیدانها فعالیتهای آنتی اکسیدانی بافتها را افزایش میدهد که مطالعات نشان داده این افزایش کافی نبوده و با توجه به این روند استفاده از مکملهای آنتی اکسیدانی نیاز و باعث مصرف ورزشکاران شده است. امروزه به سبب عوارض جانبی آنتی اکسیدانهای سنتتیک، تمایل به استفاده از آنتی اکسیدانهای طبیعی به ویژه با منشأ گیاهی افزایش یافته است. مطالعات محدودی اثر بهارنارنج را به عنوان ماده مؤثر اصلی آن بر آنزیمها مورد بررسی قرار دادهاند و با نتایج بدست آمده عصاره بهارنارنج به عنوان گیاهی با اثرات آنتی اکسیدانی شناخته شده است. به همین دلیل بر آن شدیم با بررسی عصاره بهارنارنج در جهت کاهش فشار اکسیداتیو فعالیت بدنی و تقویت سیستم دفاعی آنتی اکسیدانی در ورزش از طریق رژیم غذایی، از بروز آسیبهای حاصله پیشگیری یا از شدت آن بکاهیم و اثرات آن را همزمان با دورهٔ تیپر بر فعالیت آنزیمهای آنتی اکسیدانی مطالعه نماییم.
هدف کلی این مطالعه بررسی اثرمکمل بهارنارنج بردفاع آنتی اکسیدانی پس از تغییر بار تمرین در مردان واترپولوئیست میباشد.
2.3.1. اهداف ویژه
- تدوین اثر مکمل بهارنارنج برفعالیت آنزیم کاتالاز (CAT) پس از تغییرات بار تمرین در مردان واترپولوئیست.
- تدوین اثر مکمل بهارنارنج بر غلظت پروتئین کربونیل شده (PC) پس از تغییرات بار تمرین در مردان واترپولوئیست.
- تدوین اثر مکمل بهارنارنج بر ظرفیت آنتی اکسیدانی تام (TAC) پس از تغییرات بار تمرین در مردان واترپولوئیست.
- مکمل بهار نارنج اثر معنا داری بر فعالیت آنزیم کاتالاز (CAT) پس از تغییرات بار تمرین در مردان واترپولوئیست دارد.
- مکمل بهار نارنج اثر معنا داری بر غلظت پروتئین کربونیل (PC) پس از تغییرات بار تمرین در مردان واترپولوئیست دارد.
- مکمل بهار نارنج اثر معناداری بر ظرفیت آنتی اکسیدانی تام (TAC) پس از تغییرات بار تمرین در مردان واترپولوئیست دارد.
- Abstract
- The purpose of this study was to investigate the effects of orange blossom supplement on activity of anti oxidative enzyme (TCA, PC and CAT) after changing training volume in water polo athletes. For this purpose 21 water polo men’s training for 6 week and 5 sessions per week and divided to 3 group in duple-blind fashion: Orange blossom group (age, 17.8±1.9 y; Height, 176.03±0.6; n=7), Vitamin C Group (age, 20.14±4.6 y; Height, 178.4±0.9; n=7) and placebo Group (age, 21.14±4.5 y; Height, 178.8±0.7; n=7). During six weeks training period all group receive their supplement in form of capsule and during their routine exercise training with intensity above 50 Vo2max%. First blood samples were taken before training, 48 h after the last training session and 2 week after ending of training period. Blood sample centrifuges and frozen in -80 c for future analyzes. ALT, ALP and AST were measured from plasma. Data analyzes was done using SPSS 16. After determining that data distribution is normal using Kolmogorov–Smirnov test, repeated measure ANOVA with between group factors were used for data analyze of catalyze, carbonyl protein and total anti oxidative capacity. Post hoc bonferoni test were used for determining the place of differences. Results of this study showing that consuming daily orange blossom (50 mg per day) had no significant effects on CAT, PC and TCA after changing training volume but it seems that this supplement prevent increasing PC concentration and this alone can be useful.
- Key Words: CAT, PC, TCA, Tapering.
[1]. Lijuan et al
[2]. Powers & Hamilton
[3]. Joshi
[4]. Dhein
[5]. Fleming
[6]. Carmeli et al
[7]. Tokmakidis & Volaklis
[8]. Lippi et al
[9]. Thompson et al
[10]. Sacheck et al
[11]. Fatouros et al
[12]. Adams & Best
[13]. White et al
[14]. Teixeira et al
[15]. Watson et al
[16]. Watson et al
[17]. Adriane
[18]. Laurent
[19]. MacRae et al
[20]. Bloomer et al
[21]. Guzel et al
[22]. Cannon et al
[23]. Ashton et al
[24]. Nieman et al
[25]. Kaikkonen et al
[26]. Mastaloudis et al
نقد و بررسیها
هنوز بررسیای ثبت نشده است.