پایان نامه بررسی باکتری
فهرست:
عنوان | صفحه |
1-چكيده | |
2-مقدمه | |
1-2- كلياتي درباره آنتروباكترياسه ها | |
1-1-2- تقسيم بندي | |
2-2-1 اختصاصات عمومي انتروباكترياسهها | |
1-2-2 جداسازي انتروباكترياسه ها | |
جداسازي انتروباكترياسه ها | |
جداسازي از مدفوع | |
جداسازي از خون | |
جداسازي از ادرارا | |
كشتهاي جداكننده اوليه | |
3-2 – تشخيص آنتروباكترياسه ها | |
محيط KCN | |
محيطهاي دي كربوكسي لاز | |
آزمايش متيل رد | |
آزمايش ايمويك | |
4-2- ساختمان آنتي ژنيك و پيچيدگي آنتي ژنيك | |
1-4-2- آنتي ژنهاي K | |
2-4-2-آنتي ژنهاي H | |
3-4-2 آنتي ژنهاي O | |
5-2- تغييرات و روابط ژنتيكي | |
6-2- شناسايي گروههاي فاميل آنتروباكترياسه ها | |
1-6-2- جنس سالمونلا | |
2-6-2-جنس آريزونا | |
3-6-2- جنس سيتروباكتر | |
عنوان | صفحه |
4-6-2-جنس اشريشيگلا | |
5-6-2-جنس اشريشياها | |
6-6-2-جنس ادواردسيلها | |
7-6-2-جنس كلسيلا | |
8-6-2-جنس انتروباكتر | |
9-6-2-جنس هافينا | |
10-6-2-جنس سراتياها | |
3- شناسايي جنس پروتئوس | |
1-3- عفونتهاي پروتئوسي | |
1-1-3- اپيدميدلژي و پاتوژنيسته | |
2-1-3- تظاهرات باليني | |
3-1-3- عفونتهاي جلدي | |
4-1-3- عفونتهاي گوش و سينوسهاي ماستوئيد | |
5-1-3- عفونتهاي مجاري ادراري | |
6-1-3- تشخيص | |
8-1-3-درمان | |
4-هدف | |
5-مواد و روشها | |
5-1- كشت بر روي محيط SS | |
5-2-كشت بر روي محيط مكانيكي | |
5-3-كشت بر روي محيط Tsi | |
5-4-كشت بر روي محيط ژلوزساده | |
5-5- استفاده از تستهاي اختصاصي (Api سيستم) | |
1-5-5- آزمايش اورتونيتروفنيل- بتا- د- گالاكتوزيد | |
2-5-5- آزمايش هيدورژن سولفوره | |
عنوان | صفحه |
3-5-5- آزمايش د آميناز | |
4-5-5- آزمايش اوره آز | |
5-5-5- وژ پروسكائر | |
6-5-5- آزمايش اندول | |
7-5-5 آزمايش سيترات | |
6-5- مطالعات باكتريولژيكي | |
6- نتايج | |
7- بحث | |
8 منابع و مآخذ |
چكيده
باكتري هاي اين گروه ميله اي شكل- گرام منفي – هوازي داراي آنزيم فنيل آلانين و آميناز هستند. اكثراً داراي زندگي آزاد و غير پاتوژه بوده و در آب- خاك – فاضلاب و بعضاً جزء فلورطبيعي رود مي باشند. پرتئوس مورگاني P. Morgagvill و پروئوس پروويدا نس اساساً لاكتوز را تخيمير نمي كنند و اگر اين كار را انجام دهند بكندي بسيار خواهد بود. پروتئوس ها معمولاً اوره آزتوليد مي كنند كه اوره را تجزيه نموده و ايجاد آمونياك مي نمايد. طي عفونتهاي اداري توسط پروتئوس ادرار شديداً قليايي مي شود و توليد سنگهاي اداري تسريع مي گردد و اسيدي نمودن آن به سادگي ميسر نيست. پروويدا نيسا ايجاد داوره آزا نمي كند
پروتئوس ها به وسيله فلاژلهاي پري تريش خود سريعاً متحركند و معمولاً در سطح محيط هاي كشت جامد نيز به نحو خاصي جاري مي شوند. جابجا و پخش شدن باكتر در محيط جامد به نام Swarming با هجوم خوانده مي شود. براي جلوگيري از اين پديده (كته جدا كردن باكتري ها را تقريباً غير ممكن مي نمايد). بايد به محيط كشت مواد خاصي افزود (مثلاً فنيل اتيل الكل با محيط هائي مانند CLED كه از نظر الكتروليت فقير هستند بايد مورد استفاده قرار گيرد). حركت سريع باكتري در بخش و هجوم آن بدستگاه اداراري ممكن است سهيم باشد.
پروتئوسها متحرك داراي آنتي ژن H هستد (علاوه بر آنتي ژن O ) بعضي از پروتئوسها كه به نام OX خوانده مي شوند داراي آنتي ژنهاي پلي ساكاريد مشتركي با ريكتزيا ها مي باشند. سرم بيماران متبلا به ريكتزي قادر به آلگوتينه كردن پروتئوس هاي OX مي باشند. (كه از آن تستي پايه گذاري شده تا به تشخيص ريكتزيوزكمك نمايد و به نام تست واين وفليكس Weil – Felix خوانده مي شود.) پروتئوسها نيز ماننند كلي فرم ها هنگامي كه از دستگاه گوارشي خارج گردند ايجاد بيماري مي نمايند. باكتري اكثراً در عفونت هاي ادراري خارج گردند ايجاد بيماري مي نمايند. باكتري اكثراً در عفونت هاي ادراري باكتريمي پنموني و نيز عفونت هاي كانوني افراد ضعيف و رنجور مشاهده مي شود. عفوني شدن از طريق تزريق داخل ويريدي نيز مشاهده شده است. از نظر حساسيت نسبت به داروهاي مختلف تفاوت بسياري بين سوشهاي پروتئوس وجود دارند.
پني سيلي اغلب بر روي پروتئوس ميرابيليس P. Mirabilis مؤثر است. انواع ديگر پروتئوس در حال حاضر(1982) نسبت به آمينوگيلكوزيد ها (آميكاسين، توبرامايسين و جنتا مايسين) سفالوسپرين ها (سفا ماندول و سفولوكسي تين) و كلرا مفنيكل حساس مي باشند.
كلياتي درباره انترباكترياسه ها ENTEROBACTRIACEAE
انتر باكترياسه هافاميل بزرگ از باكتري ها هستند و بيشترين ميكروبهاي گرم منفلي هوازي يا بيهوازي اختياري مي باشند كه در نمونه هاي آلوده بدن انسان يافت مي شوند.
يك بررسي جامع كه توسط Blachman و Pikett در سال 1987 بر روي 768 نمونه ميكروهاي بدن افراد آلوده انجام گرديده نشان داده است كه 78% آنها انتروباكترياسه ها بوده اند. 12% از سود و موناسه ها، 9% از هموفيلو سلها و 1% از باسيلهاي گرم منفي غير معمولي مثل اكتينوباسيلوس بروسلا كارديوباكتريوم، استرپتو باسيلوس.
اين بررسي در جدول زير خلاصه گرديده:
نام انتروباكتريا سه ها بيشتر به خاطر اين بر روي باكتريها گذاشته شده است كه بيشترين آنها ميكروبهاي روده اي هستند، خيلي از اين انتروباكترياسه ها بدون هيچگونه عارضه در روده انسان وجود دارند و نه اينكه صدمه اي نمي زنند بلكه بعضاً مفيد هم هستند. و در تخمير مواد غذايي راخل روده كمك مي كنند، اشريشياكولي (E . Coli ). يكي از انواع انتروباكترياسه ها است كه 95 تا 99 درصد ميكروبهاي ساپروفيت روده را تشكيل مي دهند، در يك گرم مدفوع تعدادي برابر 1011 عدد از اين باكتريها وجود دارند كه به صورت بيهوازي اختياري در روده زندگي مي كنند. بيشتر بوي مدفوع مربوط به اين باكتري و باكتري هاي ديگر مثل پروتئوس و ميكروبهاي گرم مثبت مثل بايفيد و باكتريوم (Bifidobacterium) ولاكتوز باسيلهاي بيهوازي مي باشند.
تقسيم بندي انتروباكترياسه ها:
CLASSIFICATION OF ENTEROBACTERIACEAE
بعد از دسته بندي كه در سال 1974 در هشتمين جلسه
Bergy . S Manufal Of Determiniative , Bacteology.
انجام گرديد نظريات گوناگون ديگر بر اساس اختصاصات كشف رد و بيوشيمايي باكتري ها داده نشد. و تقسيم بندي انتروباكترياسه ها دچار تغييراتي مختلفي گرديد و ميكروبيولژيستها معتقدند كه دچار سردرگمي گرديده اند خصوصاً كه با عرضه شدن تقسيم بندي Edward and Ewing اين مسئله شدت پيدا كرد تا اين كه در سال Center for disease control 1977 و نامگذاري آنها را پذيرفت و امروزه بيشتر دسته بندي انتروباكتريا سه را بر اساس آن انجام ميدهند
جدول تقسيم بندي ادوار و اوينگ:
در اين نوع تقسيم بندي فاميل انترباكترياسه ها به سرگروههاي (Speciels) و گروهها Ginous و انواع Tribe كه به دنبال آن گاهي بيوتيپها (Biotypes) نيز قرار مي گيرند.
فاميلي: انترو باكتروياسه ها
سرگروهها: اشريشياها
جنس 1: اشريشياها
گونه: اشريشياكلي
جنس 2: شيگلا
گونه: (ش) ديسانتري
ش، فلكس نري
ش، پوويدي
ش، سونئي
سرگروه 2: جنس ادوارسيلاها
جنس 1: ادار سيلاترادا
سرگروه 3: سالمونلاها
گونه: س، كلرا سيس
س، تيغي
س، انتريتيدي
جنس 2: آريزونا
گونه: هين شاوي
جنس 3: سيتر وباكتر
گونه: س، فرزند داي
س، دايورسوس
سرگروه 4: كليسيلاها
جنس 1: كليسيلا
گونه: ك، پنومونيه
ك، اكسي توكا
ك، اوزابا
ك، رينوسلكراماتيس
جنس 2: انتروباكتر
گونه: 1 كلواكا
1، جرگوويا
1، آگلومرت نز
1، آئرجينواز
1،سازاكياي
جنس 3: هافينا
گونه: هـ، آلوئي
جنس 4: سراتيا مارسه سنس
گونه : م، مورگانلا
سرگروه 6: ي، يرسينا
گونه: ي، يرسينا پستيس
ي، انتروكوكسيتيكا
ي، سود و توبركولوزيس
ي، فردريك سنياي
ي، كريستانسياي
ي، روكري
سرگروه 7: اروينياها
جنس1: اروينيا
جنس 2: پكتوبا كتريوم
جنس كلوي ورا Kluy vera در سال 1981 توسط Farmer و دستيا را نش جز انترباكتريها سه ها قلمداد گرديده است كه قبلاً به نام ميكروبهاي دوره اي گروه 8 (Enteric group) ناميده مي شده است، اين جنيوس بيشتربن اختصاصات شيميايي انتروباكترياسه ها را دارا مي باشند، سه نوع از اين جنيوس نامبرده شده كه عبارتند از:
كلوي وار – آسكورباتا (k.ascabata ) كلوي ورا كرايو كرسنس (K . cryocrescents) كلوي ورا- كرايو كرستس (K . cryocrescents) و كلوي ورا گروه 3 (K. species – group) نوع آسكارباتا از كرا يوكرسنس با + بودن آزمايش آسكوربات عدم رشد، در 5 درجه سانتي گراد در يخچال وزون كوچكتر در اطراف ديسك كار پني سيلين و سفالوتين فرق گذاشته مي شود.
نويسنده مقاله (Farmer) معتقد است كه اين باكتري جز با توژنهاي فرصت طلب هستند و جنيوس ديگر اخيراً به آنتروباكتريا يا سه ها اضافه گرديده يكجا تاتوملا تايسئوس طيف وسيع در اطراف ديسك پيني سيلين و رغبت بودن داخل بعضي محيطها بعد از 7 روز و تعداد كم فلاژه در اطراف باكتري فرق دارد.
اين باكتري به آميني سيلين – سفالو تين – تترا سكلين – كلر آمفنيكل – آمينو گلوسيدها حساس هستند. ديگري سداسيا Cedacea (نام از DCD) كه از نمونه هاي مختلف بدن انسان جدا شده. ولي اختصاصات آنها ذكر نگرديده است. انواع آنها C.davisae , C.lapagel ذكر شده اند.
اختصاصات عمومي فاميل انتروباكترياسه:
اعضاي خانواده انتروباكترياسه ها گرم منفي و باسيلي شكل و مستقيم هستند كه بيشتر آنها متحرك مي باشند گرچه بعضي جنسها مثل كلسيلا و شيگلا غير متحرك هستند) آنها پريتريكوس فلاژلاژ مي باشند، (سود و موناسه ها كه پولا رفلاژلا هستند). و چندين سويه مثل سالمونلاها شيگلاها انترو باكترپروتئوس داراي فيمبر يا پاپيلي هستند كه عامل متحرك باكتري نبوده و هيچگونه خاصيت آنتي ژنتيك- باكتريهانمي دهند و فقط در زير ميكروسكپ الكتروسي ديده مي شوند.
تمام انتروباكترياسه ها گلوگز را در شرايط هوازي و بيهوازي تخمير مي كنند بعضي با گاز و بعضي بدون گاز (اين يكي از اختصاصات خانواده آنتروباكترياسه هاست)، نيترات را به نيتريت احياء مي كنند و توليد اندوفنل اكسيداز نمي كنند (اكسيداز منفي هستند).
انتروباكترياسه ها شامل گروههاي كوچك و بزرگ هستند كه داراي ساختمان آنتي ژنتيك و خواص شيميايي مختلف هستند بر اساس همين اختصاصات شيميايي دسته بندي شدهاند بعضي از نامها كه بر روي آنها گذاشته شده اند از منطقه جغرافيايي گرفته شده كه باكتري اول با در آنجا يافت شد و بعضي ديگر به نام افراد يكه اولين بار آنها را كشف كرده اند ساختمان آنتي ژنيك انتريك يا سپتي سمي و يا ديگر عوارض عفوني ايجاد مي كنند.
از لحاظ شرايط كشت اين باكتريها معمولاً بر روي محيط ژلوز خوندار كلينيكهاي مشابه تقريباً درشت، براق و خاكستري، خيس كه ممكن است همراه با هموليز يا بدون هموليز باشند توليد مي كنند و آندسته از انتروباكترياسه ها كه توليد گاز هيدورژن سولفوره (SH2) مي كنند يك هاله سبز رنگ در قسمت زير پليت ايجاد مي نمايند. بر روي محيط تريپتوكپس سوي آگار نوترين آگار و ميت اينفوژن آگار ايجاد كلينيهائي مي نمايند كه ممكن است در اندازه فرق داشته باشند ولي عموماً سفيد متماليل به خاكستري شفاف و كمي برجسته هستند بعضي از آنها موكوئيد هستند مثل كلبسيلاها، برخي از سويه هاي شيگلاها وبعضي از سالمونلاها تغيير يافته خصوصاً سالمونلا انتر انترويتيدس سروتيپ تيفي مورنيدم.
- enteritid’s sorotype, typhomerium
تغييرات كلني مشاهده گرديده.
و گاهي تبديل كلينيهاي S به R و R به S انجام پذيرفته است.
جداسازي انتروباكتريا سه ها Isolation of Entrpbacter: براي بدست آوردن بهترين نتيجه و بهترين جواب براي كشت ميكروبهاي روده اي بايد از محيطهاي كشتي استفاده نمود كه بتوان مشخصات باكتري هاي مختلف را از آنها تشخيص داد. و به علت اينكه ممكن است اين باكتريها از منابع مختلف آلودگي بدن جدا گردند بهتر است جداكردن آنها را از مدفوع – خون و ادرار و ديگر مايعات بدن مورد بررسي قرار داد، در آزمايشگاه بايد توجه داشته باشيم كه نمونه هاي ممكن است حاوي مقدار كمي باكتري باشند، پس از انتخاب محيط و مقدار نمونه كشت شده بر روي آنها از اهميت فوق العاده اي برخوردار است. مثلاً استفاده از محيطهاي اختصاصي يا انتخابي سالمونلا و شيگلا براي رشد ميكروبهاي ديگر مثل پروتئوس واشريشا مناسب نيست و بايد همه جوانب را در نظر گرفت.
جداسازي از مدفوع Isolation frpm stool:
هنگامي كه امكان عفونتهاي روده اي مي باشند. نمونه تازه مدفوع بايد تهيه گردد (بعضي پيشنهاد چند نمونه را داده اند) البته ركتال سو آب بي فايده نيست ، ممكن است تعداد باكتريهاي پاتوژن در بين زمان نمونه برداري و كشت كم شود كه در اين صورت بايد از محيطهاي نگهدار كننده استفاده نمود وو بهترين محيط sturat medium مي باشد.
Ewing و همكارانش گزارش نتيجه عالي از كشت مدفوع از كشت مدفوع بعد از يك هفته را با استفاده از محيط استوارت داده اند.
بعلت اينكه مدفوع داراي انواع ميكروبهاي فلور طبيعي مي باشد بايد يك يا چند محيط از انواع محيطهاي غني كننده زير را مورد استفاده قرار داده عبارتند از:
(Lieffsen seinente broth, (Hajna) Gn broth و يا (Muller)Tranionate broth تترا تيونات اصلاح شده توسط kuffman كه حاوي صفرا و سبز برليان مي باشد رشد خيلي عالي به سالمونلا مي دهد اما از رشد شيگلاها معمولاً جلوگيري مي نمايد ولي تترا تيونات همراه با املاح صفراوي محيط غني كننده خوبي است. طرز استفاده از محيط آبگوشتي مايع بدين ترتيب است كه مقدار نمونه اضافه شده به آنها بايد حداقل يكدهم حجم كل محيط باشد اگر مدفوع داراي موكوس باشد حتماً از آن قسمت مدفوع براي كشت استفاده نمود. بعد از 18 تا 24 ساعت قرار دادن در 35 درجه از محيط غني كننده برداشت نموده و بر روي محيطهاي ديگر كه به عنوان محيطهاي افتراقي و انتخابي مصرف مي شوند، كشت مي گردد و همه محيطي با هم در اتوقرار مي گيرد، چنانچه پليت ها بعد از 24 ساعت رشد نداشتند مجدداً از محيط غني كننده كه اكنون 48 ساعت در اتو بوده است، بر روي پليت ها كشت مي كنيم. محيط هاي افتراقي كه ممكن است بكار رفته شوند عبارتند از:
McConkey , EMB و دزوكسي كولات آگار Dezoxieholate agar محيطهاي انتخابي عبارتند از (Xylese lysine Dezoxycholate ) XLD و (Dezoxtcholate- citrate agar) D.CA .
محيطهاي ديگري همچون (Kuffman Brilliant green , agar) KBGA و (wilson – Blair bismouth sulfite agatr )WBSA كه محيط ه اي پيچيده اي از لحاظ مواد غذايي هستند پيشنهاد گرديده است كه از رشد باكتري فلور طبيعي مثل اشريشياها و پروتئوسها بخوبي جلوگيري نمود و رشد خوبي به تمام سالومونلاها و بيشتر شيگلاها مي دهد.
نقد و بررسیها
هنوز بررسیای ثبت نشده است.