پایان نامه تأثير مکملسازي کوتاه مدت کراتين بر آمونياک خون و برخي شاخصهاي عملکردي و ساختاري در تکواندوکاران نوجوان
فهرست محتوا
چکیده:
هدف از پژوهش حاضر مطالعه تأثیر مکملسازی کوتاه مدت کراتین بر آمونیاک خون و برخی شاخصهای عملکردی و ساختاری در تکواندوکاران نوجوان بود. به همین منظور 20 ورزشکار انتخاب و به صورت تصادفی به دو گروه کراتین تقسیم شدند. سپس گروه مکمل کراتین به مدت 6 روز، هر روز 20 گرم کراتین در 4 وعده مصرف کردند در حالیکه گروه دارونما به همین شکل و اندازه، گلوکز مصرف کردند. نتایج این پژوهش نشان داد که میزان آمونیاک خون گروه کراتین، در پس آزمون با کاهش چشمگیری مواجه شده است. که این کاهش به لحاظ آماری معنیدار بود. به طور کلی با توجه به نتایج پژوهش میتوان گفت که مصرف مکمل کراتین علیرغم اینکه باعث کاهش تجمع آمونیاک در خون میشود، سرعت عملکرد را نیز در فعالیتهای تناوبی در سطح بالاتر حفظ میکند. همچنین مصرف مکمل کراتین باعث بهبود سرعت و چابکی و همچنین افزایش وزن و توده بدون چربی آنها میشود.
کلمات کلیدی: آمونیاک، تکواندو، کراتین، مکملسازی
فصل اول
کلیات تحقیق
1-1- مقدمه
بهره گیری از علوم ورزشی مختلف با هدف به کارگیری شایسته از تغذیه و مکملهای غذایی مجاز، از جمله ضروریات ورزش مدرن محسوب میشود و در نتیجه اکثر ورزشکاران حرفهای برای حداکثر رساندن عملکرد ورزشی خود از این مواد استفاده می کنندو بنابراین معرفی مکملهای مجاز با کمترین عوارض جانبی و متناسب با رشته ورزشی که بتواند نیاز ورزشکاران را در استفاده از مواد نیرو زا رفع کند، ضروری به نظر میرسد.
تکواندو ورزشی است انفرادی که مبارزه آن در 3 زمان دو دقیقهای با 1 دقیقه استراحت بین آنها انجام میشود که در صورت تساوی به راند چهارم (2 دقیقه) کشیده خواهد شد. در طول 2 دقیقه افراد دائماً مشغول رد و بدل کردن فنون نیستند، بلکه تقریباً بیشتر از 1 دقیقه از وقت آنها صرف حرکت پا، تفکر و یافتن فرصت مناسب برای حمله و ضد حمله میشود. بنابراین هر زمان، ترکیبی از مبارزه و استراحت است که به طور متناوب تکرار میشود. از این رو مبارزات تکواندو را میتوان نوعی فعالیت تناوبی در نظر گرفت که در چند دور با فواصل زمانی نامشخص برگزار میشود. منابع اصلی انرژی در این گونه فعالیتهای تناوبی، دستگاه فسفاژن و اسید لاکتیک است که این منابع در طول فعالیت، مدام در حال تخلیه و بازسازی مجدد میباشند. در چنین فعلیتهای تناوبی، پایان یافتن سریع منابع انرژی و افزایش تجمع اسیدلاکتیک از جمله عوامل بروز خستگی زودرس و به دنبال آن کاهش عملکرد در طول یک دوره از مسابقات است. بنابراین به نظر میرسد مصرف مکملهایی که بتوانند موجب تقویت و بازسازی سریعتر منابع انرژی شوند، مفید باشد.
امروزه مصرف مکملهای غذایی در ورزش بسیار افزایش یافته است، به طوری که کمتر ورزشکاری را میتوان یافت که در بعضی از مراحل دورة قهرمانی خود یک یا چند مورد آنها را امتحان نکرده باشد. مصرف این مواد با هدف بهبود عملکرد و افزایش تودة عضلانی صورت میگیرد که از طریق تحریک ساخت پروتئین در بدن یا کاهش حجم چربی بدن رخ میدهد. در حال حاضر مکملهای بسیاری وجود دارند که ورزشکاران از آنها استفاده میکنند. مکملهای غذایی نقشهای زیادی از جمله تولید انرژی و افزایش حجم عضلانی دارند. یکی از این مکملها کراتین است. کراتین مکملی غذایی است که امروزه به عنوان پر مصرفترین مکمل در بین ورزشکاران رواج یافته است.
مصرف کراتین موجب افزایش سطوح فسفوکراتین، و کراتین عضلانی بدن تا حدود 20 تا 40 درصد میشود و تودة عضلات اسکلتی و عملکرد قدرتی و توانی را بهبود میبخشد. کراتین پروتئینی است که هم به شکل درونزاد در بدن ساخته میشود و هم از طریق رژیم غذایی وارد بدن میگردد. مقداری کراتین ب هصورت طبیعی در برنامة غذایی روزانة افراد وجود دارد، مصرف گوشت اغلب یک گرم از این ماده را وارد بدن میکند. بقیه کراتین مورد نیاز از طریق آمینواسیدها در کلیهها سنتز میشود. کراتین برای اولین بار توسط شورل در سال 1835 کشف شد. این مکمل تقریباً یک قرن بعد برای اولین بارتوسط فیسک و سابارو در سال 1927 استفاده شد. مکمل غذایی کراتین در میان بسیاری از ورزشکاران موفق به ویژه در رشتة دو ومیدانی و فوتبال و برخی رشتههای ورزشی دیگر شیوع گستردهای یافته است. کراتین مونوهیدرات یکی از پرمنفعتترین و پر مصرفترین مکملهایی است که به طور عادی استفاده میشود و در عین حال از نظر عمومی ایمن و بی خطر است. محبوبیت کراتین میان ورزشکاران انکارناپذیر است. پژوهشها نشان دادند مصرف کراتین موجب بهبود عملکرد ورزشی به ویژه فعالیتهای توانی میشود. (کاشف و همکاران، 1391).
کراتین مکملی است که مصرف آن در بین ورزشکاران، بعد از المپیک 1992 بارسلونا عمومیت پیدا کرد. افزایش محتوای کراتین عضله از طریق مصرف مکمل کراتین، ممکن است سبب افزایش فسفوکراتین (PCr) و بازسازی سریعتر ATP در طول تمرینات تناوبی شدید و انفجاری کوتاه شود. (گائینی و همکاران،1388).
از سال 1990 به بعد تحقیقات گستردهای تأثیرات مصرف خوراکی مکملهای کراتین را در مقادیر و مدتهای مختلف مورد ارزیابی قرار دادند. رایجترین و در دسترس ترین نوع کراتین، کراتین مونو هیدرات می-باشد که دراغلب مطالعات تحقیقی از آن استفاده شده است. کراتین مونو هیدرات یک پودر سفید، بی مزه و بی بو و تا اندازهای قابل حل در آب میباشد که در آزمایشگاهها ساخته میشود [33]. در سال 1992 نشان داده شده که خوردن یک دوز 5 گرمی کراتین مونو هیدرات، غلظت کراتین خون را به اندازه قابل توجهی افزایش میدهد که حدوداً یک ساعت بعد از خوردن به اوج خود میرسد و بعد از 2 تا 3 ساعت به سطح اولیه خود بر میگردد. در این پژوهش برای حفظ میزان افزایش یافته کراتین در خون در طول روز، توصیه شده است که همان مقدار 5 گرم کراتین، هر دو ساعت یک بار به مدت 8 ساعت انجام شود. این مقدار مصرف کراتین اگر حداقل 2 روز مکرر انجام شود منجر به افزایش معنی داری در کل محتوای کراتین عضلات میشود (هافمن و همکاران، 2005). مطالعات دیگری نیز افزایش ذخائر کراتین بدن بعد از مصرف همین مقدار مکمل کراتین را تأیید کردهاند (راسون، 2003). گزارش شده است افزایش کل کراتین عضله 10 تا 37% میباشد. بیشترین بارگیری کراتین در دو روز اول اتفاق می افتد و عضلات در کمتر از 7 روز با 20 تا 25 گرم مصرف کراتین در روز، از کراتین اشباع میشوند و به حداکثر میزان خود که 155 تا 160 میلی مول در هر لیتر عضله خشک میباشد، میرسد (مارک و دان،2000).
اکثر این محصولات مانند نوشیدنیهای ورزشی و پودرهای آمینو اسید و پروتئینی به منظور دسترسی کافی به سوخت و مصرف بهینه آن قبل و یا در حین تمرین، افزایش بازسازی انرژی بعد از تمرین، افزایش تحمل فشار تمرین یا بازگشت به حالت اولیه مؤثر بعد از تمرین طراحی شدهاند. رایجترین مکمل غذائی که در بازار برای ورزشکاران به عنوان مادهای نیروزا به وفور به فروش میرسد کراتین میباشد (لمون و همکاران، 1992). کراتین یا اسید متیل گوانیدین استیک در بدن انسان در کبد، لوزالمعده و کلیه ساخته میشود و همچنین میتواند از طریق تغذیه وارد بدن انسان شود. دو سوم حجم کراتین در سارکوپلاسم به فسفوکراتین (PCr) فسفریله میشود و یک سوم باقیمانده کراتین آزاد عضلات اسکلتی در حال استراحت را تشکیل میدهند (کوکاک،2003. بمبن و همکاران،2001). مطالعات قدیمی و جدید فراوانی ارتباط این ماده را با تمرین و عملکرد ورزشی تصدیق کردهاند (لمون و همکاران،1992).
همچنین گزارشات فراوانی از تأثیر مکمل سازی کوتاه مدت (4 تا 7 روز) کراتین بر ترکیب بدنی، قدرت، سرعت و توان آزمودنیهای مختلف ارائه شده است. گزارشات مبنی بر این است که مکمل سازی کراتین، وزن بدن و جرم خالص بدن را به اندازه معنی داری افزایش داده است (برچ و همکاران،1994). تحقیقاتی نیز نشان دادهاند که تکرارهای قدرتی پرس سینه و اسکوات پس از مکمل سازی کراتین پیشرفت معنی داری داشته است (مدایس و همکاران، 1999). محققین پیشرفتهای بدست آمده بعد از مکمل سازی کراتین را به افزایش حضور کراتین که در انباشتگی سریع ADP تولیدی از هیدرولیز ATP، مخصوصاً در تارهای عضلانی نوع II، نقش بافری ایفا میکند. افزایش در میزان دوباره سازی فسفو کراتین طی دورههای بازگشت به حالت اولیه در فعالیتهای تناوبی شدید، سطوح بالای فسفو کراتین در شروع تمرین و کاهش زمان مورد نیاز برای استراحت عضله بعد از انقباض نسبت دادهاند (اکبرنژاد و همکاران،1385). پژوهشهایی نیز بر روی عوارض جانبی کراتین انجام شده است که نشان دادهاند، مصرف مقدار توصیه شده کراتین در افراد سالم از نظر پزشکی ایمن میباشد (فلاح و همکاران،1386). همچنین سازمانهای بین المللی ورزشی، تاکنون کراتین را بعنوان یک ماده شیمیایی غیر قانونی معرفی نکردهاند (کاترین و جکسون،2001).
نقد و بررسیها
هنوز بررسیای ثبت نشده است.