پایان نامه آشنايي و بررسي وضعيت كشورهاي مسلمان منطقه آسياي جنوب شرقي
مقدمه:
درجه حرارت متوسط در سراسر سال در تمام كشور بالاست. متوسط درجه حرارت در نواحي پست بين 78 تا 82 درجه فارنهايت (25 تا 28 درجه سانتيگراد )است. ميزان رطوبت نيز بالاست و در حدّ ميان 82 تا 86 درصد ميباشد. در نتيجه آب و هواي منطقه گرم و مرطوب است.
ب- مالزي شرقي
مالزي شرقي در همان عرض جغرافيايي مالزي قارهاي واقع شده است و بنابراين آب و هواي مشابه دارد. درجه حرارت بالا، رطوبت ، بارانهاي شديد و الگوي آب و هوايي موسمي شمال شرقي و جنوب غربي از ويژگيهاي آن است. در نواحي ساحلي حداقل درجه حرارت بين 72 تا 76 درجه فارنهايت (22 تا 24 درجه سانتيگراد) و حداكثر درجه حرارت بين 88 تا 92 درجه فارنهايت (31 تا 33 درجه سانتيگراد) ميباشد، ولي درجه حرارت درون جزيره به دليل وجود ارتفاعات به مراتب كمتر است. متوسط ريزش باران ساليانه در ايالت صباح بين 60 تا 120 اينچ است، در حالي كه بيشتر قسمتهاي ايالت ساراواك ريزش باراني بين 100 تا 160 اينچ در سال است.
بادهاي موسمي شمال شرقي موجب ريزش بارانهاي سنگيني در سواحل جنوب غربي ساراواك وشمال و شمال شرقي ايالت صباح ميشود. بادهاي موسمي جنوب غربي تاثير عمدهاي بر آب و هواي جنوب غربي صباح ميشود. سيلاب بخصوص در ساحل غربي ايالت صباح امري دائمي است. هيچ يك از دو قسمت مالزي در كمربند طوفاني قرار ندارند ولي سواحل كشور گاهي اوقات در معرض طوفانهاي شديد قرار ميگيرد.
7- شهرهاي بزرگ:
مالزي داراي 14 ايالت و سه منطقه فدرالي است كه مهم ترين شهرهاي آن عبارتند از: جوهوربارو (مركز ايالت جوهور)، آلورستار (مركز ايالت كداح)، كوتابارو(مركز ايالت كلانتان)، ملاكا(مركز ايالت ملاكا)، كوانتان (مركز ايالت پهنگ)، كنگر (مركز ايالت پرليس)، كوچينگ (مركز ايالت ساراواك)، شاه عالم (مركز ايالت سلانگور)، و كوالالامپور (مركز منطقه كوالالامپور).
8- بنادر مهم:
بندر پينتولو، بندر جوهور، بندر كمامان، بندر كوآنتان، بندركوچين، بندر لابوآن، بندر لنكاوي، بندر مالاكا، بندر پيننگ، بندر كلانگ وبندر صباح.
فصل دوم: جغرافيايي انساني
- سابقه تاريخي تشكيل جمعيت
مردم بومي مالزي در واقع از حدود 6000 سال پيش در اين منطقه ساكن شدهاند. تحقيقات باستان شناسي شواهدي از تمدنهاي عصر برنز و نيز فرهنگهاي كهن را در مالزي نشان ميدهد. هنديها در قرن دوم پيش از ميلاد به مالزي مهاجرت كردهاند. نه تنها مالزي، بلكه بيشتر مناطق جنوب شرقي آسيا بيش از هزارسال نفوذ و ورود هنديها را مشاهده بودهاند و درواقع خون و فرهنگ هندي با عناصر بومي آن منطقه عجين شده و تركيب جديدي رابه وجود آورده است كه خود منجر به برپايي دولتها و امپراتوريهايي در منطقه شده است. در طول هزار سال اول پس ازميلاد حداقل سي دولت كوچك در ساحل شرقي مالزي تشكيل شده است. درقرن 15 ميلادي با ورود اسلام به مالزي تحول جديدي در تمام منطقه ايجاد شد.
مركزيت مالزي درجنوب شرقي آسيا از نظر جغرافيايي باعث شده است تا اقوام مختلفي به تدريج به مالزي مهاجرت كنند و تنوع خاصي به تركيب جمعيتي آن نبخشند. علاوه بر نژاد مالايو كه اكثريت جمعيت كشور را تشكيل ميدهندو غالباً مسلمان هستند، تعداد بي شماري چيني و سپس گروههاي ديگر هندي از قرن نوزدهم به دليل منافع اقتصادي و نيازهاي استعمار انگليس، به اين كشور مهاجرت كردهاند.
اقليتهاي نژادي ديگري نيز به مالزي مهاجرت كردهاند كه از جمله ميتوان بنگاليها، پاكستانيها و عربها را نام برد. بنابراين مالزي از كشورهايي است كه خصيصة چندنژادي دارد.
2- جمعيت :
جمعيت مالزي تا سال 4-2 ميلادي برابر با 25 ميليون و 450 هزار و 482 تو برده است. جنس هنگام تولد معادل 16 درصد پسر و 25 درصد دختر ميباشد در مالزي نيز هنچون كشورهاي در حال توسعه توجه خاصي به كاهش ميزان باروري شده است و فعاليتهايي از طريق مجمع ملي برنامه ريزي خانواده به عمل آمده است. با وجود اين سرعت رشد جمعيت در حال حاضر به مراتب بيش از 2% پيش بيني شده است.
- تراكم جمعيتي:
0 تا 14 سال 4/33% (حدود 4 ميليون نفر مرد و حدود 3 ميليون و 800 هزار نفر زن) 15 تا 64 سال 1/62% (حدود 7 ميليون و 300 هزار نفر مرد و حدود 7 ميليون و 200 هزارنفر زن).
65 سال به بالا 5/4% (حدود پانصد هزار نفر مرد و حدود 597 هزار نفر زن).
4- رشد جمعيت و پراكندگي آن
الف- مالزي شرقي
رشد جمعيت در مالزي شرقي نسبتاً بالاست. ميزان باروري گروههاي عمده قومي مالزي شرقي از 1945 تا 1960 رو به افزايش بود، ولي در طول دهه 1970 شديداً رو به كاهش گذاشت. به گونهاي كه در حال حاضر متوسط ميزان باروري حدود 32 نفر در هزار است. ميزان مرگ و مير نيز كاهش يافته و تا حد كمتر از 5 در هزار نفر رسيده است.
تا قبل از جنگ رفت و آمد مردم به مالزي شرقي آزاد بود و در نتيجه رشد جمعيت بالا بود، ولي امروزه مهاجرت به مالزي شرقي و يا ترك آن عامل مهمي در تغييرات جمعيت نيست. رشد جمعيت در سالهاي اخير شديداً كاهش يافت و به طور متوسط به 9/2% در سال رسيد كه بيشتر به دليل رشد طبيعي جمعيت بود تا مهاجرت.
تراكم جميعت در مالزي شرقي بيشتر در نواحي ساحلي و اطراف رودخانهها است و اراضي تپهاي و مرتفع داخلي كشور جمعيت اندكي دارد. پراكندگي جمعيت در ساراواك حدود 27 نفر (10 نفر در هر كيلومتر مربع) و در ايالت صباح 38 نفر در مايع مربع است. در ايالت ساراواك تمركز جمعيت در جنوب غربي اين منطقه را به مهمترين بخش كشور تبديل كرده است. خارج از اين منطقه هر منطقهاي به جز ميري اوربان پراكندگي جمعيت ناچيزي دارد. در صباح نيز در جمعيت انبوهي در سواحل ساكن شدهاند، ولي تراكم جمعيت ساكن كنار رودخانهها كمتر از مورد مشابه در ايالت ساراواك ميباشد. نصف جمعيت ايالت در قسمت ساحلي باريكه غربي و يا سن داكان، يعني پايتخت سابق، زندگي ميكنند. قسمتهاي عمده داخلي ايالت صباح و ساحل شرقي آن جمعيت اندكي دارند. مالزي شرقي هنوز قابليت جذب جمعيت را داردو ميتواند علاوه بر اينكه ضريب طبيعي رشد جمعيت خود را حفظ كند، قسمتي از جمعيت مالزي غربي را نيز جذب نمايد.
نقد و بررسیها
هنوز بررسیای ثبت نشده است.