پایان نامه بررسي ميزان افسردگي امدادگران مرد جمعيت هلال احمر شهرستان كرج با سابقه فعاليتهاي امدادي آنها در سالهاي 83-82
مقدمه
خلق يا mood ماية هيجاني يك وضعيت عاطفي پايدار است كه در طول طيفي بهنجار از غم تا شادي تجربه ميشود. اختلالات خلقي با احساسهاي نابهنجار افسردگي يا سرخوشي مشخص ميشود كه در برخي موارد شديد با خصوصيت پسيكوتيك همراهند. اختلالات خلقي به انواع اختلالات دو قطبي و اختلالات افسردگي تقسيم ميشوند. اين علايم در برخي گروههاي خاص از نظر جنس و سن و وضعيت رواني و اجتماعي افراد متفاوت ميشود.
در اين پژوهش افسردگي نه به عنوان يك بيماري ، بلكه به عنوان واكنش رواني در مقابل مسائل و مشكلاتي كه امدادگران با آنها گريبانگير هستند مطرح است.
مقولة استرس – بيماري از جمله نخستين موضوعاتي است كه در پنجاه سال اخير بطور تجربي مورد كاوش قرار گرفته است و همين امر باعث شده كه تحقيقات مكرر و فراواني در مورد چگونگي مقابله با آن صورت گيرد. بنظر ميرسد كه از آغاز اين قرن همواره با تحولات چشمگيري كه در حوزه هاي مختلف مطالعات پزشكي رخ داده است و با كشف بسياري از واسطه هاي نور و هورموني استرس- بيماري ، دادو ستد و ويژگيهاي روان شناختي و فيزيولوژيايي ، وضوح دو چندان يافته است. زيرا توصيفات اطباء و حكماء قديم از سطح همبستگي استرس- بيماري فراتر نميرفت .
دو مشخصة اصلي افسردگي، نااميدي[1] و غمگيني است. شخص ركود وحشتناكي را احساس ميكند و نميتواند تصميم بگيرد و يا فعاليتي را شروع كند يا به چيزي علاقه مند شود. شخص افسرده در احساس بي كفايتي و بي ارزشي غوطه ور ميشود، گاه زير گريه ميزند و ممكن است به فكر خودكشي بيفتد تقريباً همه بيماران افسرده (97درصد) از كاهش انرژي كه منجر به بروز اشكال در تكميل تكاليف، اختلال در كار تحصيلي و حرفه اي و كاهش انگيزه براي انجام طرح هاي تازه ميگردد شكايت ميكنند.
تقريباً 80 درصد اين بيماران از اختلال خواب[2]، به خصوص زود بيدار شدن از خواب (يعني بي خوابي آخر شب) و بيداري هاي مكرر شبانه، كه ضمن آن در مورد مسائل خود به نشخوار ذهني ميپردازند، رنج ميبرند، بعضي از بيماران دچار بي اشتهايي و كاهش وزن ميگردند، معهذا بعضي نيز افزايش اشتها، افزايش وزن و پرخوابي دارند. (به نقل از هاشميان، 1375)
بيان مسئله
آيا ميزان افسردگي در امدادگران مردي كه بيش از چهار سال سابقه در فعاليت امدادي دارند بيشتر از افسردگي امدادگران مردي است كه كمتر از چهار سال سابقه در فعاليت امدادي دارند در پژوهش حاضر قصد بر اين است كه گروههايي از امدادگران مردي كه بيش از چهار سال سابقه در فعاليت امدادي دارند و گروه هايي كه كمتر از چهار سال سابقه دارند بررسي شود كه آيا افسردگي در امدادگراني كه بيش از چهار سال سابقه دارند بيشتر از كساني است كه كمتر از چهار سال سابقة فعاليت دارند و يا تفاوت معناداري بين ميزان افسردگي دو گروه ديده نميشود.
تاكنون تحقيق هاي متنوعي در داخل و خارج كشور در مورد افسردگي انجام گرفتهاست. در تحقيقحاضر قصد برايناستكهپيرو تحقيقهايپيشيندر مورد ميزان افسردگي امدادگران با سابقة آنها در فعاليت امدادي بررسي انجام شود.
البته با اين كه تحقيق هاي فراواني در مورد افسردگي انجام شده ولي تحقيقي در زمينة افسردگي امدادگران با سابقة فعاليت امدادي آنها انجام نشده است.
در نهايت سعي بر اين است كه بررسي شود ميزان افسردگي در امدادگراني كه سابقة فعاليت آنها بيشتر است، بالاتر است يا اينكه تفاوت معناداري بين افسردگي دو گروه امدادگران مرد ديده نميشود.
اهميت و ضرورت كار
اهميت و ضرورت كار در اين است كه با رد يا قبول فرضيه تحقيق مشخص خواهد شد كه ميزان افسردگي در كدام گروه از امدادگران بيشتر است. لذا با ارائه نتيجة اين تحقيق به سازمان امور جوانان جمعيت هلال احمر و مسئولين مربوطه ميتوان آنها را در ارائه خدمات رفاهي و تسهيلات بهتر به امدادگران ياري داد و از ميزان افسردگي امدادگران كاست.
فرضيه تحقيق
ميزان افسردگي در امدادگراني مردي كه بيش از چهار سال سابقه فعاليت امدادي دارند، بيشتر از افسردگي امدادگران مردي است كه كمتر از چهار سال سابقه فعاليت امدادي دارند.
تعاريف
تعريف نظري
افسردگي حالتي وراي غمگين بودن يا اندوه شديد بر اثر فقدان يك عزيز است. اين نوع از خلق ها (حالت هاي رواني) مدت زماني نسبتاً كوتاه (چند روز، چند هفته يا كميديرتر) برطرف ميشود و فرد مجدداً وضعيت طبيعي خود را باز مييابد. (به نقل از خلخالي زاويه، ميرمجيد)
افسردگي به حالتي اطلاق ميشود كه با تغيير اساسي و اوليه در خلق شروع و با مداومت احساس غم و اندوه به درجات مختلف مشخص ميگردد. (به نقل از اخوت، ولي الله و جليلي، احمد، 1362)
امدادگران هلال احمر به افرادي اطلاق ميگردد كه دوره هاي تكميلي و تخصصي را طي نموده و آمادگي حضور در مأموريتهاي امدادي را داشته باشند. (به نقل از جزوة چاپ نشدة سازمان هلال احمر)
عمليات نجات: عبارت است از دسترسي به مصدوم و رهاسازي و انتقال به محل امن. (به نقل از جزوة چاپ نشدة سازمان هلال احمر)
عمليات امدادي: كليه اقداماتي كه بعد از وقوع حادثه به منظور نجات و رهاسازي مصدومين و ارائه كمك هاي اوليه پيش بيمارستاني و انتقال مجروحين به مراكز درماني تغذيه اضطراري، تأمين سر پناه و در اختيار قرار دادن امكانات اوليه به آسيب ديدگان انجام ميگيرد.
تعريف عملياتي
منظور از امدادگران هلال احمر در پژوهش حاضر به امدادگراني اطلاق ميشود كه سن آنها بين 18 تا 29 سال ميباشد.
منظور از عمليات نجات آن اقداماتي است كه يك امدادگر قبل از عمليات امداد انجام ميدهد.
منظور از عمليات امداد سلسله اقداماتي است كه يك امدادگر پس از عمليات نجات براي كمك هاي اوليه به مصدوم و جلوگيري از مرگ مصدوم انجام ميدهد
[1] – Hopelessness
[2] – Insomnica disorder
نقد و بررسیها
هنوز بررسیای ثبت نشده است.