پایان نامه : بررسی و مقایسه دو روش تمرین کششی ایستا و PNF بر روی دو شاخص مهم آمادگی جسمانی یعنی دامنه کشش و قدرت عضلات همسترینگ پسران
فهرست محتوا
چکیده
هدف پژوهش حاضر، بررسی و مقایسه دو روش تمرین کششی ایستا و PNF بر روی دو شاخص مهم آمادگی جسمانی یعنی دامنه کشش و قدرت عضلات همسترینگ پسران 12-10 سال غیر ورزشکار است. به همین منظور 24 نفر از دانش آموزان پسر غیر ورزشکار که بصورت نمونه گیری در دسترس از مجموع 270 نفر دانش آموز انتخاب شده بودنددر دو گروه 12 نفری مورد مطالعه قرار گرفتند.
گروه اول به مدت 6 هفته به اجرای برنامه تمرین کششی ایستا و گروه دوم در همین مدت به اجرای تمرین کششی PNF از نوع SRHR، پرداختند. در ابتدا و انتهای مدت زمان تمرین، پیش آزمون و پس آزمون از نمونهها به عمل آمد، که نتایج با استفاده از آزمون (تی- t) برای گروههای همبسته و آزمون (تی- t) برای گروههای مستقل و با بهره گیری از برنامه کامپیوتری SPSS مورد مقایسه قرار گرفت.
آزمون فرضیههای تحقیق نشان داد که یک دوره تمرین 6 هفتهای کشش ایستا بطور معنی داری سبب افزایش دامنه کشش و نیز قدرت عضلات همسترینگ پسران 12-10 سال غیر ورزشکار میگردد. همچنین یک دوره تمرین 6 هفتهای کشش PNF از نوع SRHR موجب افزایش دامنه کشش و نیز قدرت عضلات همسترینگ پسران 12-10 سال غیرورزشکار میشود که این از نظر آماری معنی دار است، بر اساس یافتههای تحقیق معلوم شد که یک دوره تمرین 6 هفتهای کشش PNF از نوع SRHR در مقایسه با یک دوره تمرین 6 هفتهای کشش ایستا موجب افزایش دامنه کشش عضلات همسترینگ پسران 12-10 سال غیر ورزشکار نمیشود، اگرچه یک دوره تمرین 6 هفتهای کشش PNF از نوع SRHR در مقایسه با دوره تمرین 6 هفتهای کشش ایستا به طور معنی داری موجب افزایش قدرت عضلات همسترینگ پسران 12-10 سال غیرورزشکار میشود.
واژههای کلیدی: تمرینات کششی ایستا – تمرینات کششی PNF – دامنه کشش- قدرت عضلات همسترینگ
فصل اول
کلیات تحقیق
1-1 مقدمه
بسیاری از مطالعات اخیر نشان داده است که افراد فعال از زندگی پربارتری برخوردارند. این افرادانرژی حرکتی بالاتر، مقاومت بیشتر در برابر بیماریها و جذابیت اندام بیشتری دارند. مهمتر از همه اینکه اعتماد بنفس آنها بالاتر است، کمتر دچار افسردگی میشوند و غالباً حتی در سنین بالای عمرهمچنان باانرژی فراوان در پروژههای جدید در حال فعالیت هستند. تحقیقات پزشکی نشان داده است که بخش بزرگی ازاختلالات سلامتی ارتباط مستقیم با عدم انجام فعالیتهای فیزیکی دارد. بدیهی است که ماشینها زندگی را آسانتر کرده است ولی مشکلات جدی هم برایمان به بار آوردهاند. ما که روزگاری تقریباً همیشه در حال حرکت و فعالیت بودیم اکنون بیشتر اوقاتمان صرف نشستن میشود.. اما کشش چه ارتباطی با این مسائل دارد، کشش حلقهای بین زندگی ساکن و حیات فعال است. عضلات ما را منعطف و آماده حرکت میکند. به ما کمک میکند تعاملات روزانه خود رااز وضعیت سکون و عدم فعالیت به یک وضعیت فعال تبدیل کنیم بدون اینکه نیاز باشد فشار زیادی را متحمل شویم! (آندرسون، ب[1]،1383، لذت کشش، ترجمه غ اعرابی)
از طرفی دیگر کشش در ورزشهای مختلف نیز اهمیت ویژهای پیدا کرده است. نیاز به انعطاف پذیری در حدی وسیع در پارهای از ورزشها از قبیل شنا، شیرجه و ژیمناستیک کاملاً محسوس است برای آمادگی و کسب انعطاف بدنی در ورزشهای مذکورمعمولا ورزشکاران از برخی تمرینات کششی و انعطاف دهنده استفاده میکنند. ولی در اکثر فعالیتهای ورزشی، تمرینات ویژه آمادگی غالباً بر روی کسب آمادگی تنفسی، توسعه قدرت عضلانی و کسب تکنیک و مهارت اثر گذار است بنابراین انعطاف پذیری کافی بدست نمیآید و به این عامل در برنامه ریزی تمرینات کمتر توجه میشود. گاهی اوقات تمرینات کششی که اجرا میگردد بندرت با نیازهای هر رشته ورزشی انطباق دارد و بصورتی اشتباه طرح ریزی شده است در حقیقت میتوان گفت بیشتر تمریناتی که بطور نا آگاهانه در جهت کسب انعطاف بدنی بکار میروند بجای اینکه باعث کشش و طویل شدن گروهی از عضلات مورد نظر شوند سبب کوتاه شدن آنها میگردند. برای مثال کششهای متوالی که از یک سری حرکات و نرمشهای نوسانی (تکانی) ناشی میشود اغلب موجب صدمه دیدن یک ورزشکار قبل از تمرین یا مسابقه گشته یا او را برای آسیب دیدن حین انجام تمرین یا مسابقه مستعد میسازد (هالت، لارنس ای[2]، 1974). این بخش از آمادگی عمومی بدن به دو بخش کلی مرتبط با تندرستی و مرتبط با مهارت تقسیم میگردد. در بعد سلامتی، آمادگی جسمانی شامل استقامت قلبی عروقی، استقامت عضلانی، قدرت عضلانی و انعطاف بدنی است، که هر یک به نوبه خود در اجرای وظایف عادی روزانه و نیز مهارتهای ورزشی از اهمیت بسزایی برخوردار میباشند (چاپمن ای[3] و سوزی آر [4]، 1972)، (کوربین چ[5] و لیندسی آر[6]،2010)، (استیل، ام ای[7] و ورخوشانش[8]،1999). انجمن پزشکی آمریکا طی تعریف جامعی آمادگی جسمانی را بعنوان توانایی عمومی برای سازگاری و پاسخگویی مناسب به اعمال جسمانی دانسته است (هگر ورنر و شارون[9]). اگرچه معمولاً سهم انعطاف بدنی در آمادگی کلی بدن و حفظ تندرستی چندان مورد توجه قرار نگرفته است ولی بسیاری از متخصصین طب ورزشی معتقدند که درصد بالایی از مشکلات اسکلتی – عضلانی و آسیبهای ناشی از آن به واسطه کمبود انعطاف بدنی میباشد (کوربین چ و لیندسی آر 2010)، (ویمور ج و کاستیل د[10]،1994). از سوی دیگر، نقش و تأثیر قدرت عضلانی به عنوان یک عامل تعیین کننده در عملکرد و اجرای مناسب بسیاری از فعالیتهای روزانه از قبیل راه رفتن، دویدن، حمل اشیا و انجام کارهای خانه، نشستن و برخواستن، لذت جستن از فعالیتهای تفریحی، توسعه فعالیتهای ورزشی و مواجه شدن با حوادث روزمره بدیهی بنظر میرسد. به همین دلیل متخصصین ورزشی بهره گیری از تمرینات کششی را به منظور توسعه دامنه حرکتی مفاصل و عضلات توصیه مینمایند. این متخصصین مشخصاً از تمرینات PNF یا به عبارتی کشش از طریق تحریک گیرندههای عصبی – عضلانی عمقی که اجرای آن همزمان سبب توسعه قدرت عضلات تحت کشش نیز میگردد نام میبرند (چاپمن ای و سوزی آر، دی آنجلس د و استیل ام و ورخوشانش 1992)
به منظور بررسی بیشتر موضوع در این پژوهش سعی گردیده است که تأثیر دو شیوه تمرین کشش ایستا و PNF بردو فاکتور مهم امادگی جسمانی یعنی انعطاف پذیری و قدرت عضلات همسترینگ پسران 12-10 سال مورد بررسی قرار گیرد. علت اینکه این پژوهش بر روی گروه سنی نوجوان انجام شده است این است که پژوهشگر بر این عقیده است که با برملا شدن اهمیت موضوع بتوان نه تنها عادت درست زندگی را از اوایل زندگی به بچهها آموزش داد بلکه بتوان راهکار مهمی در راستای رفع کمبود زمان درس تربیت بدنی مدارس ارائه نمود. (ذوقی، ف 1393)
1-2 بیان مساله
اصولاً تمرینات کششی را به یک یا چند منظور از موارد زیر انجام میدهند:
الف- کم کردن خطرات احتمالی مربوط به پارگی عضلانی.
ب- افزایش دامنه حرکتی و قابلیت اجرای حرکات در فعالیتهای ورزشی.
ج- توسعه قابلیت انبساط و تسهیل عصبی – عضلانی.
د- افزایش سوخت و سازدر عضلات، مفاصل و سایر بافتهای رابط جهت اجرای بهتر حرکات (هالت لارنس ای،1974)
یکی از بی توجهی ورزشکاران نسبت به انعطاف پذیری فرضیه آنهاست یعنی آنها تصور میکنند بدن ورزشکاران جوان بطور طبیعی نرم است و نیازی به تمرین نرمشی و انعطاف پذیری ندارد افزون بر این مردم معمولاً عدم انعطاف پذیری را مربوط به سالخوردگان میدانند یعنی آنهاییکه محدودیتهای حرکتی آنها به وضوح آشکار است. در اثر تمرین نکردن انعطاف پذیری فرد کاهش میابد حتی اگر در دوره کودکی و نوجوانی باشد. (هی وود- ک[11] 1378)
حتی اگر محققان قادر نباشند میزان تغییرات مفصلی که ناشی از فرایندهای مربوط به سن یا تغییرات آسیب شناختی است را معلوم کنند، یک حقیقت روشن است و ان اینکه فعالیت بدنی برای نگهداری تحرک پذیری مفاصل مهم و ضروری است. (پاینه، گ و ایساکس، آل 2002[12])
انعطاف پذیری نه فقط در اجرای مهارتهای ویژهای اهمیت داشته، بلکه با پیشرفتهای اخیر طب ورزشی و نوتوانی موید ان است که انعطاف پذیری از تندرستی عمومی و آمادگی جسمانی نیز از کمال اهمیت برخوردار است. مثلاً تمرینات نرمشی بصورت موفقیت آمیزی جهت ناراحتیهایی از قبیل قاعده گیهای دردناک، تنش عمومی عصب و عضله و دردهای تحتانی ستون فقرات توصیه شده است. (فاکس و ماتیوس 1981[13])
کرانبول و مارتین[14] (1977) چنین نتیجه گرفتند که انعطاف پذیری در دختران وپسران در ناحیه سنین 10 و 14 سالگی کاهش میابد، در صورتیکه میلن و شیفلد[15] (1976) اظهار داشتند کودکان دوم دبستان در مقایسه با کودکان دوره آمادگی و کودکستانی انعطاف پذیری کمتری داشتند. واتمن و همکاران[16] (2006) در تحقیق خود اثر آنی کشش پاسیو را بر روی دامنه حرکتی و سفتی پاسیو همسترینگ بررسی نمودند. انها نشان دادند کشش استاتیک بلافاصله باعث افزایش 5 درجهای دامنه حرکتی مفصل زانو میگردد ولی تغییرات پایداری چندانی ندارد و بعداز چند دقیقه از بین میرود. بسیاری از محققان بر این باورند که انعطاف پذیری انسان از دوران کودکی تا سنین بلوغ توسعه میابد و سپس این روند دچار کاهش میشود. (هادوی- م 1382 ص 129) بااجرای ورزشهایی که قابلیت ارتجاعی بافتهای نرم را افزایش میدهند، میتوان انعطاف پذیری را در هر سنی افزایش داد (برگز، رابرت ای[17] 1390). بنا بر نظر هیوود (1993) کاهش فعالیتهای حرکتی در بزرگسالان معرف کاهش انعطاف پذیری آنها میشود بنابراین، کاهش انعطاف پذیری در کودکان و بزرگسالان صرفاً به دلیل روند رشد نیست، بلکه از طرفی هم میتواند به دلیل عدم تمرین ویژه جهت توسعه انعطاف باشد.
نوجوانان مستعد ابتلا به حالات پراسترس فیزیکی میباشند، خم شدن روی صندلی، حمل کردن کیف و کوله پشتیهای سنگین بر اصلیترین دلایل بروی استرس هایفیزیکی در نوجوانان میباشد. نوجوانان دراین مرحله از زندگیشان اغلب از مشکلات مربوط به فعالیت استاتیکی عضله در عذابند. (کریستوفر، ا اوسوالد و استانلی باسکو[18] 1998)
نقد و بررسیها
هنوز بررسیای ثبت نشده است.